De eerste stap die u neemt in het certificeringsproces, is bepalen voor welk gedeelte van de organisatie u precies een certificaat wil behalen. Deze afkadering noemen we ook wel ‘het stellen van organisatorische grenzen’. Maar waarom is het zo belangrijk? En hoe kunt u dit aanpakken? In dit blog leggen we het u uit.
De organisatorische grenzen (ook wel: organisational boundaries) zijn de afbakening van uw organisatie waarvoor u een certificaat wil halen. U bepaalt welke entiteiten u helemaal of gedeeltelijk meeneemt in het proces. Alle vervolgstappen in de certificering hangen af van een juiste bepaling van de organisatorische grenzen, daarom is dit de belangrijkste stap nadat u heeft besloten om met de Ladder aan de slag te gaan.
Als u zeker wil weten of u de juiste keuzes hebt gemaakt bij het bepalen van uw organisatorische grenzen, kunt u het beste in een vroeg stadium contact opnemen met een certificerende instelling (CI). Een certificerende instelling is de onafhankelijke partij die aan het einde van het proces de audit bij u afneemt. Een check bij uw CI voordat u verdergaat, kan u achteraf veel onnodig werk schelen. Wanneer u bijvoorbeeld een entiteit onterecht wel of niet meerekent binnen uw organisatorische grenzen, kan het zijn dat u een verkeerde CO2-voetafdruk opstelt waar u later op wordt afgerekend.
Als organisatie kunt u op verschillende manieren uw organisatorische grenzen bepalen. Belangrijk vooraf om te weten: voor de meeste organisaties maakt het niet uit welke optie u kiest, omdat de uitkomst altijd hetzelfde is. Alleen in het geval van complexe, vaak grotere organisaties met deelnemingen, verbonden partijen, joint-ventures of buitenlandse vestigingen moet u even goed opletten. Dit geldt ook wanneer uw organisatie moet voldoen aan wetgeving zoals de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD).
Voor het bepalen van uw organisatorische grenzen kunt u kiezen uit twee verschillende methoden (stap 1) en drie consolidatiebenaderingen (stap 2). De twee stappen samen bepalen uiteindelijk uw organisatorische grenzen.
Bij de eerste stap kijkt u naar alle entiteiten waar u eigenaar van bent om te bepalen in hoeverre u entiteiten uit mag sluiten. U heeft de keuze tussen de top-down methode (in versie 3.1 wordt dit de GHG methode genoemd) en de laterale methode.
De top-down methode is relatief eenvoudig, leidt meestal tot ruime grenzen en is in lijn met het GHG Protocol en de CSRD. De kern is dat u als organisatie vanaf de hoogste entiteit in het organogram naar beneden kijkt en alle entiteiten daaronder meeneemt.
De laterale methode is specifiek ontwikkeld voor de CO2-Prestatieladder. Deze methode is vaak complexer en kan leiden tot smallere grenzen, omdat u concernrelaties kunt uitsluiten. Dit kan voordelig zijn wanneer u de wens heeft bijvoorbeeld alleen uw Nederlandse entiteiten te laten certificeren.
Of dit daadwerkelijk mogelijk is, hangt af van de mate van (financiële) zelfstandigheid van de entiteiten die overblijven. Als er teveel financiële afhankelijkheid is van andere entiteiten in hetzelfde concern of als deze entiteiten te afhankelijk zijn van de overblijvende entiteiten kunt u ze niet uitsluiten en moet u ze opnemen in de organisatorische grenzen.
Bij de tweede stap kijkt u ook naar entiteiten waar u niet 100% eigenaar van bent. U kunt kiezen uit drie verschillende consolidatiebenaderingen uit het GHG Protocol: operational control, financial control of equity share. Alle drie de methoden bieden een andere manier om te bepalen of je moet rapporteren over de entiteiten waar het om gaat.
Alleen als sprake is van deelnemingen (bij overheden heten dit meestal ‘verbonden partijen’) kunnen de benaderingen tot een andere uitkomst leiden. Daarom geldt ook hiervoor dat deze keuze minder van belang is wanneer u een minder complexe kleinere organisatie bent.
De operational control benadering is gericht op wie de meeste autoriteit heeft om beleid te introduceren. Deze methode wordt aanbevolen wanneer uw organisatie moet voldoen aan de CSRD. Als u hiervoor kiest, neemt u deelnemingen altijd volledig mee als u de meeste operationele zeggenschap heeft. Dus als u de operationele zeggenschap heeft, rapporteert u over 100 procent van de uitstoot.
De financial control benadering is gericht op wie de meeste financiële risico’s en opbrengsten heeft. Als u hiervoor kiest, neemt u deelnemingen altijd volledig mee als u de meeste financiële zeggenschap heeft. Dus als u de financiële zeggenschap heeft rapporteert u over 100 procent van de uitstoot.
De equity share benadering is gericht op wie voor welk aandeel eigenaar is. Als u hiervoor kiest, neemt u deelnemingen altijd mee voor het aandeel waarvan u eigenaar bent. Dus als u 35 procent van de aandelen heeft, rapporteert u over 35 procent van de uitstoot.
Op het certificaat dat u ontvangt voor de CO2-Prestatieladder staat vermeld welke entiteiten binnen de organisatorische grenzen van uw organisatie vallen. Deze informatie is dus ook op onze website te vinden. Organisaties die zich laten certificeren volgens de nieuwe versie van de Ladder (versie 4.0) moeten ook aangeven welke methode ze hebben gekozen om hun organisatorische grenzen te bepalen.
Voor grote bedrijven geldt dat u niet alleen uw organisatorische grenzen moet bepalen voor certificering op de Ladder, maar ook voor de duurzaamheidsverslaggeving in het kader van de CSRD. SKAO adviseert om dezelfde methode voor het bepalen van uw organisatorische grenzen te hanteren, omdat u anders dubbel moet rapporteren. Het gebruikmaken van de GHG methode (top-down methode in 4.0) en de consolidatiebenadering ‘operational control’ sluit het beste aan bij wat de CSRD vraagt.
Het bepalen van uw organisatorische grenzen is dus de eerste, essentiële stap wanneer u aan de slag gaat met de Ladder. Het is de basis voor de rest van het certificeringsproces. Met de juiste afbakening stelt u de juiste CO2-footprint op, en zijn alle vervolgstappen gebaseerd op de juiste informatie.
Heeft u nog vragen of hulp nodig? Neem dan contact met ons op óf maak een (gratis proef)account aan in Mijn CO2-Prestatieladder. Daar vindt u de uitgebreide handboekteksten en extra informatie en voorbeelden.
> Eerst meer lezen over Mijn CO₂-Prestatieladder
> Eerst de handboeken bekijken zonder extra uitleg en voorbeelden
De Handreiking Aanbesteden gunningscriterium CO2-Prestatieladder 4.0 helpt u bij het inzetten van de CO2-Prestatieladder in een aanbesteding. Om aanbesteden met de CO2-Prestatieladder nog makkelijker te maken, bevat de Handreiking een gedetailleerd stappenplan. In dit artikel vindt u een overzicht van de vier stappen die u kunt nemen om het gunningscriterium…
Sturen op circulariteit wordt in CO2-Prestatieladder 4.0 nog meer beloond dan in versie 3.1. Circulaire keuzes maken wordt daarmee aantrekkelijker voor u als certificaathouder. In dit blog leggen we uit wat circulariteit is en hoe u hierop kunt sturen met versie 4.0 van de Ladder. Het belang van circulariteit Circulariteit…
Nieuwsbrief ontvangen?
"*" geeft vereiste velden aan